جدول جو
جدول جو

معنی قاسم مالقی - جستجوی لغت در جدول جو

قاسم مالقی(سِ لِ)
ابن علی بن محمد، شرف الدین تنملی فاسی مغربی، مکنی به ابوالقاسم 743- 811 هجری قمری / 1342- 1408 میلادی). در مالقه تولدیافت و در شهر فاس سکونت گزید. وی از فقهای مالکی اندلس است. مناسک حج بجا آورد و در قاهره وفات یافت. کتابی دارد به نام ’برنامج’، درباره کسانی که وی ازایشان علم و حدیث فراگرفته است. صلاح اقفهسی پاره ای از مرویات او را جمع آوری کرده و آن را ’تحفه القادم من فوائد الشیخ القاسم’ نام گذارده است. سخاوی گوید:وی به ابیات و قراآت و شعر آشنائی داشت. رجوع به الضوء اللامع ج 6 ص 183 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 13 شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

قاری مالقی
مالقی، احمد بن عبداﷲ بن حسن بن احمد بن یحیی بن عبداﷲ مالقی الولاده، انصاری القبیله، ملقب به قاری و مکنی به ابوبکر و مشهور به حمید، از افاضل قرن هفتم هجری است، نحوی کامل، فقیه، فاضل، ادیب، کاتب، قاری، محدث، ضابط، حافظ، شاعر ماهر و کثیرالبکاء و سریعالبکاء بود و در دین قدمی راسخ داشته و هرگز رغبتی به دنیا و صحبت دنیا ننموده و در خوراک و پوشاک نیز از حد اعتدال و احتیاط تجاوز نکرده است در اواخر عمر به عزم زیارت حج حرکت کرده و در مصر مورد تبجیل اهالی قرار گرفته و هم در آنجا بیمار گشته و بزرگان آن دیار و شاه مصر از او عیادت کرده اند، وی به سال 652 هجری قمری در 45سالگی در مصر وفات یافته و شاه و ارکان دولت در تشییع او حاضر بوده اند، از اشعار اوست:
مطالب الناس فی دنیاک اجناس
فاقصد فلا مطلب بقی ولاناس
وان علتک رؤس و از درتک ففی
بطن الثری یتساوی الرجل والراس
وارض القناعه مالا والتقی حسباً
فماعلی ذی تقی من دهره باس،
(از ریحانه الادب ج 3)،
رجوع به مالقی شود
لغت نامه دهخدا
غانم مالقی
(نِ)
ابن ولید مالقی مخزومی مکنی به ابومحمد. ابن خاقان گفته است: او مردی دانا و هوشیار و فقیه و مدرس و استاد و نیکوخط و امام اهل اندلس است و در ادب مقامی ارجمند و اشعاری بلند دارد و از آن جمله است:
صیّر فؤادک للمحبوب منزله
سم الخیاط مجال للمحبین
و لا تسامح بغیضاً فی معاشره
فقلما تسع الدنیا بغیضین.
ثلاثه یجهل مقدارها
الامن و الصحه و القوت
فلا تشق بالمال من غیرها
لو أنه درّ و یاقوت.
(از معجم الادباء چ مارگلیوث ج 6 ص 112).
ورجوع به اعلام زرکلی ج 2 ص 758 شود
لغت نامه دهخدا
قاسم عالی
(سِ کَ)
دهی است از دهستان حومه بخش گاوبندی شهرستان لار. در 2هزارگزی جنوب خاور گاوبندی و کنار شوسۀ سابق بوشهر به لنگه و در جلگه واقع است. هوای آن گرم مالاریائی است. 275 تن سکنه دارد. آب آن از چاه وباران و محصول آن غلات و خرما و تنباکو و صیفی و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7)
لغت نامه دهخدا